Znalezionych wyników: 2

Mój mąż był pacjentem redłowskiego szpitala od listopada 2012 r do połowy marca 2013 r. Leczenie trwało bardzo długo, wydaje mi się że zbyt długo. Lekarze nie mieli chyba pomysłu co robić. Jedyną rozmową z lekarzem prowadzącym była ta na której mój mąż musiał podpisać zgodę na leczenie, później lekarka unikała go jak ognia. Dopiero w lutym gdy poszła na urlop zastąpił ją ludzki lekarz i zaczęło się właściwe leczenie. Najgorsze było wyżywienie- nie było dostosowane dla osoby z problemy z przełykaniem. Jedyne co zaproponowali to Nutridrinki. Ogólnie na wypisie ze szpitala mąż ma diagnozę anoreksji, a był po prostu zagłodzony. Na oddzale radioterapi nie było wtedy możliwości podgrzania przyniesionego jedzenia. Na czas świąt mąż miał tygodniową przerwę w pobycie na oddziale i w domu potrafił przytyć 7 kg przez te dni, w szpitalu tylko szybko tracił na wadze. Mam nadzieję, że teraz tam się zmieniło na lepsze. To tylko niewielka część zastrzeżeń do redłowskiego szpitala. Jestem bardzo zaskoczona faktem, że jednak mężowi udało się przeżyć, bo w trakcie leczenia miałam wrażenie, że nikomu z lekarzy nie zależy na wyleczeniu, mieli zasadę że pacjent ma być i siedzieć cicho. Opieka pielęgniarska była w porządku.

Bardzo polecam doktora Pawła Pikiela. Myślę, że w dużej mierze jemu mój mąż zawdzięcza życie. Też byliśmy w podobnej sytuacji- bardzo długie kolejki do państwowego onkologa. Doktor Pikiel tak pokierował mojego męża, że bardzo szybko została postawiona trafna diagnoza, a za tym i leczenie. Mąż miał raka nasady języka, u pana Pikiela był chyba tylko czterokrotnie. Leczenie odbyło się w szpitalu w Redłowie, już bez udziału pana doktora. Niestety redłowskiego szpitala , a szczególnie oddziału radiologii nie polecam, choć może się tam coś zmieniło na lepsze przez 5,5 roku od kiedy mąż zakończył leczenie.